Jacq Vogelaar was de meest radicale voorvechter van het vormexperiment in de naoorlogse Nederlandstalige literatuur. Vanaf zijn debuut in 1965 publiceerde hij een reeks romans waarin hij de ontmanteling van de traditionele verhaalvorm steeds verder doordreef. Behalve een literaire vormvernieuwer was Jacq Vogelaar ook een toonaangevende en vaak kritische stem in het publieke debat over de Nederlandse literatuur.

Woekering en weigering belicht Vogelaarsveelzijdige literaire activiteit vanuit diverse perspectieven en biedt zo een vernieuwend en rijk geschakeerd beeld van deze onderbelichte auteur. Het is een welverdiend eerbetoon aan een literair monument.